29.9.16 | 20:00

"טאבו״ פתיחת תערוכה קבוצתית

סופי שעאר שניר | יהודית אילני | לילה ביטרמן וענאל רזניק | יעל פרי. אוצרת: סלמה אל-סאנע

הפוליטיקה של המרחב היפואי רוויה בסוגיות מקרקעין של זכויות ושימושים אשר ממעטות להשמע בדיון הציבורי. במסגרת המאמצים לשיווקה של תל אביב – יפו כ'עיר עולם ותיירות', ייצוגה הרשמי של יפו מצטמצם למספר ייצוגים אייקונים: כיכר השעון, שוק הפשפשים, מתחם נגה והעיר העתיקה. אזורים אלה, המעודדים תפיסה עירונית ניאו-ליברלית דרך שיח של שימור וצריכה, רוקנו מתושביהם המקוריים וניתן לשוות אותם לקליפה 'אותנטית' ריקה מתוכן. הן השיח התיאורטי, והן זה האומנותי, מבקשים לגעת בנושאים אלה על ידי עיסוק במושגים שהם לעתים נגדיים ולעתים משלימים, כגון סינתטיות-אותנטיות, זמן-מקום, שייכות-זרות והתחדשות עירונית-ג'נטריפיקציה. התערוכה מורכבת מעבודותיהן של 5 נשים מיפו המבקשות להתייחס לנושאים אלה דרך נקודת מבטן האישית. המושגים המנחים את היוצרות הם מיפוי וחשיפה. מפות, הנחשבות כלי מדעי-אובייקטיבי, משמשות ככלי של המוסד התכנוני ההגמוני, ואינן נותנות ביטוי לנקודת המבט הסובייקטיבית. העבודות השונות מביאות פרספקטיבה אחרת על המתרחש בעיר, דרך 'מיפוי' מסוג אחר – כזה המבוסס על ידע מקומי, שנרכש מתוך הכרות אינטימית עם סביבת המגורים. כפי שמפה מורכבת משכבות שונות, כך גם התערוכה מציעה שכבות עומק שונות המעסיקות את דיירי המקום, כמו לפרקטיקות היומיומיות שלהם שבתורן משפיעות על השכבה הפיזית. כפי שמפה מקפיאה את מבט העל הפיזי של העיר בזמן מסוים, כך התערוכה, כמכלול, מבקשת להיקרא כמאמר פלסטי - תמונת מצב עכשווית, טמפוראלית, לעולם חסרה וסובייקטיבית, של עיר בשינוי. // محظور (تابو) 22.10 -29.9 أمينة المعرض: سلمى الصانع مساعده بحث :يعل بيري مُلفت للنظر أنّ التمثيل الرسمي ليافا في إطار الحملة لتسويق تل أبيب –يافا "كمدينة كونيّة وسياحيّة" يُخْتَزِل بالواجهات الأيقونيّة لهذه المدين: دوّار الساعة، سوق العُتَّق، ومنطقة سينما نبيل وحيّ البلدة القديمة. تجدر الإشارة الى أنّ السكّان الأصليّين لهذه المناطق، التي يراد لها أن تعزّز الرؤيا المدينيّة والنيوليبرالية من خلال خطاب الصيانة والاستهلاك، كانوا قد هُجّروا منها حتّى غدت شبه واجهة "أصلانيّة" خالية من الجوهر. الخطابان، النظري والفنّي يطمحان لتفكيك هذه المواضيع من خلال تداول مفاهيم التي قد تبدو أحياناً متناقضة وأحيانا أخرى مُكمّلة، مثلاً الاصطناعي- الأصلاني، الزمن-المكان، الانتماء-الاغتراب، التجديد-المديني-الاستطباق. تُعرض خلال المعرض انتاجات لخمس نساء من يافا اللواتي يطمحن الى التطرّق الى هذه المواضيع من وجهة نظرهنّ الشخصيّة. المفاهيم الطاغية على إنتاجاتهنّ هي مفاهيم المسح والعرض. تُعدّ الخرائط، عامّة، أداة علميّة موضوعية التي يتمّ استغلالها من قبل السلطات المُهيمنة وهي لا تُعبّر عن وجهات النظر الشخصيّة. تعرض هذه الانتاجات المُتنوّعة وجهة نظر مختلفة حيال التطوّرات الجارية في المدينة وذلك من خلال "مسحٍ" من نوع آخر. مسح يستند الى إلمام شخصيّ تمّ اكتسابه من خلال المعرفة الحميميّة لمكان السكن الذاتي. كما الخارطة ذات الطبقات المتعدّدة فإنّ المعرض أيضا يعرض مستويات عمقٍ متنوّعة من تساؤلات وانشغالات لدى سكّان المكان ولقوالب السلوكيّات لديهم التي تؤثّر بالتالي على الصورة الفيزيائية-النهائية للمكان. وكما توقف الخارطة الزمن وتُقدّم نظرة عامة متجمّدة للمدينة، فإنّ المعرض، كوحدة متجانسة، يُعتبر قراءة بلاستيكيّة – صورة تعبيريّة آنية وطارئة. صورة منقوصة وشخصيّة لمدينة تعيش تغيّرات وتقلّبات متواصلة.